گفتند نام زمانی نامدار می شود که میدان دار قیام باشد و عروج .
چاووش خوان شدن که ماندن معنایی ندارد زمانی که ماندگاری در رفتن هاست
زمزمه شان شد هر که را صبح شهادت نیست یقین بداند شام مرگ است در انتظار او
پس هر که دارد هوس کرببلا بسم الله
حماسه سازان کربلای ۴ را می گویم
آن روزها شهادت ، شاهراهی بود به وسعت افق
تا انتهای ملکوت
روزهایی که فاصله خاک تا افلاک و برهوت کویر تا خرمی بهشت ،فقط به اندازه یک پهنه از زمین بود اما حماسه و ایثار نامداران میدان جهاد گستره ای بخشیدند به ان به اندازه تمام آسمانها
خاکریزهای میدان نبرد ، بوی بهشتِ مردانی به خود گرفت که سر به سر ، تن به آغوش مرگ سپردند تا مبادا وجبی از کیان دین و وطن، به دست ، دَدان و کفتاران حریص و متجاوز بیفتد؛ چرا که دفاع مقدس، رساترین واژه در قاموس ایستادگی در عیان و بروز غیرت این ملت قهرمان بود
مردان دیار مرد پرور آران و بیدگل ، در هفت شهر عشق دوباره یاد کربلا را زنده کردند و حماسه آفریدند.
تا ثابت کنند ماندن در زدن بوسه به طاق آسمان در
النظر لوجه الله في الجنة
در دادن جان شیرین با ایثار در رفتن هاست
تا معرکه فقط مهلکه دشمن باشد در نیستی و نابودی ها
گرامیباد روز حماسه و ایثار شهرستان آران و بیدگل