همین که ایزد منان قلم به دستم داد فقط قلم که نه، بلکه علم به دستم داد
بخش اعظم آنچه آموخته ام متضمن آن است که ، یک نوشتار استراتژیک و جاری سازی ذهنیتِ در پس آن می تواند حیات پیرامونش را متجلی و ایضا متعالی نماید.عبد زاکانی در نوشتاری داستانی دارد با این مضمون که:
ﻗﻠﻤﯽ ﺍﺯ ﻗﻠﻤﺪﺍﻥ ﻗﺎﺿﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﮔﻔﺖ :ﺟﻨﺎﺏ ﻗﺎﺿﯽ ﮐﻠﻨﮓ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﺪ، ﻗﺎﺿﯽ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: ﻣﺮﺩﮎ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﮐﻠﻨﮓ، ﺗﻮ ﻫﻨﻮﺯ ﮐﻠﻨﮓ ﻭ ﻗﻠﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﺯ ﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ؟! ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ : ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺗﻮ ﺧﺎﻧﻪ ی ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﯼ...
به نظر می رسد هرچه بیشتر پیش میرویم، زبان فرهنگی نوشتارمان گفتوگو محور تر میشود؛ درواقع نمیخواهد رقیبش را نابود کند، بلکه میخواهد رقیبش را به بازیگری در کنار خود وادار کند. کینهجویانه برخورد نمیکند و استقبال میکند. اینها همه چیزهایی است که در شرایط امروز مبتنی بر «قلمِ» صاحبان قلم بهعنوان وجه مثبت قابل رویت است و ای کاش همه در مسیر توسعه گفتگو قرار بگیریم.
یکی از مهمترین مخاطراتی که جامعه ما با آن روبهروست، پایینآمدن سرمایه اجتماعی است؛ یعنی پایینبودن سطح اعتماد و امید به آینده. وقتی امید به آینده وجود نداشته باشد، هرکسی میخواهد مسئله خودش را در کوتاهمدت حل کند؛ بنابراین بحث سرمایه اجتماعی مثبت فهمیده میشود.
در جامعه ی پیرامونی ما به میزانی که جامعه و نوشتار آن دردمند تر و دغدغه مند گرد، بدون شک امکان گفتوگو و تقویت قرابت و به طور اخص همگرایی ارتقاء یافته و بالتبع آن سرمایه اجتماعی افزایش مییابد. افزایش سرمایه اجتماعی با فراهمکردن زمینهها به دست میآید و من نوشتن برای اتفاق افتادن را از زمینههای مؤثر در ایجاد تفاهم، گفتوگو، همدلی، اعتماد و امید میدانم همانگونه که سالها قبل گلاویز در کتاب «بنویس تا اتفاق بیفتد» مبانیش را منعقد نمود.
«روز قلم» روز تجدید همگرایی در مسأله محوری و ضرورت اولویت بخشی به نیازها مبتنی بر نوشتارِ تراز است.جامعه ما جامعه متحولی است و تغییراتی که در عمق آن رخ داده، خودش را در سطح نشان میدهد. چنین جامعهای وقتی قلمش در مسیر توسعه مبانی قرار گرفت ، در بازگشت به زندگی تراز و توسعه مبتنی بر آن همانگونه که در منویات بزرگان نظام مشهود است، گام های موثری برمی دارد.
امروز را بهانه می کنم و ادب و احترام خود را به همه اساتید، صاحبان قلم ، روزنامه نگاران و دوستان موثرم که با نوشتارشان در جهت دهی درست به جامعه تلاش می نمایند، پیشکش می نمایم.مساعی تان را قدر می دانم و مباهات بودنتان را با همه شهرم تقسیم می نمایم.
قلم به دست گرفتیم، حرف حق بنویسیم
هر آنچه را نتوان گفت بر ورق بنویسیم