قبلا لابلای برنامههای تلویزیون تبلیغات پخش میشد، اما حالا لابلای تبلیغات، برنامه پخش میشود! این تبلیغات خوشرنگ و لعاب و عموما پولدارانه، برای روان جامعه خسارتها و غصههای فراوانی ایجاد میکند.
در شرایطی که خط فقر، هرروز جمعیت زیادتری را زیر خود میکشد و در این بحران شغل و مسکن و کرونا که بیش از یک و نیم میلیون نفر بیکار شدهاند، تبلیغات تجاری هنوز بر طبل تجمل و مصرف حداکثری میکوبد و تماشاگران را به اقیانوسی از شرمساری و یأس و ناکامی فرو میبرد.
عموم این تبلیغات با حضور بازیگران خوشتیپ و خوشپوش، درجهت تغییر سبد مصرف، طعمه کردن کودکان و تحمیل سبک زندگی متمول و شیک حرکت میکند.
این شیوه از تبلیغات تجاری، ریشه در مناسبات زندگی مدرن دارد؛ چرخ اقتصاد زرسالار در دنیای مدرن بر دو پاشنه تولید انبوه و مصرف انبوه میچرخد که حلقه واسط آن تبلیغات حرفهای و فریبنده است. درحالیکه تبلیغات صحیح باید صرفاً نسبت به ویژگیهای واقعی محصولات روشنگری کند و با دوری از تکنیکهای اغواگر، ارزشهای جامعه نظیر قناعت، حمایت از کالای ملی، تقویت بنیان خانواده و مبارزه با حرص را تعقیب کند.
بسیاری از تبلیغات امروز تلویزیون نظیر اپراتورهای تلفن، خوراکیها، پوشیدنیها و لوازمخانگی با استفاده روشهای ارسال پیام همبرگری و با استفاده از تکنیک تداعی معنا، به ذهن مخاطب میقبولاند که زندگی خوشبخت و آرام و شاد، صرفا از طریق مصرف این محصول اتفاق میافتد. با این حساب باید در خصوص فراگیری سواد رسانهای گامهای جدیتری برداشت.